Donderdag 16 oktober
's-Morgens hadden alle vrijwilligers zich om 9.00 uur verzameld bij "De Kraal".
Daar stond een grote pot koffie klaar waar gretig gebruik van werd gemaakt.
Intussen waren Nathaly en Diana in de weer met het busje. Nou ja, het busje ophalen.
Dit keer was Diana de chauffeur en alhoewel zij graag auto rijdt was het toch ook een
beetje spannend om in zo'n grote bus te rijden. Dat bleek bij nader inzien erg mee te vallen,
want zij reed al snel zelfverzekerd naar "De Kraal", hier werd de bus vol geladen
met de vrijwilligers. Kortom, om 9,30 gingen we onderweg met een wagen vol geladen,
vol met leuke ................ Natuurlijk werd er ook dit jaar weer druk gespeculeerd waar
we naar toe zouden gaan in de hoop dat Elizabeth of Nathaly zich zouden verspreken,
maar dat bleek ijdele hoop.
Het was onderweg heel gezellig er werd lekker gekletst en er werd steeds gevraagd of we er al bijna waren. Dus toen we langs de elektriciteits-centrale van Moerdijk kwamen, vertelde dat we daar gingen bungy jumpen. Het werd even stil, waarna er opgelucht een Neeeeeeee klonk.
En zo hebben we dat een aantal keren herhaald met andere gekke ideeën.
Dat hield de boel levendig en naar mate we verder Zeeland in reden, werd steeds het raadselachtiger. Leuk om iedereen zo in spanning te houden. Er waren ook een paar momenten dat het stil was, dan ging
de zak snoep van Tante Maaike rond. Lekker rustig.
De entree van Tropical Zoo Kwadendamme.
Dat zag er al gezellig uit. We werden fijn ontvangen en het feest kon beginnen.
Doordat we een arrangement voor de groep hadden besproken zijn we na
binnenkomst gelijk aan de koffietafel beland. En wat denk je, iedereen wilde
wel graag iets lekkers bij de koffie. Ja hoor, doe maar duur, neem vooral
iets heel lekkers bij de koffie. Moet eerlijk zeggen dat ook ik me heb laten
verleiden tot ......, het was dan ook echt heel lekker.
Er werd gekozen voor appeltaart met slagroom, beetje gewoontjes toch.
Een groot deel van de groep ging voor de chocolade, vijgen, notentaart met vanille-ijs.
Dat klinkt heel machtig eten , en dat was het ook. Kijk maar.
Het restaurant
Stel je voor, het restaurant en het woongedeelte van de Zoo zijn vroeger onderdeel
van een Klooster geweest waar zelfs Bonifatius heeft vertoeft.
Daar was weinig meer van te zien, maar wel een gezellige sfeer.
Na de koffie zijn we op ontdekkingstocht gegaan, die tocht begon in de vlindertuin.
Het was er warm en vochtig en bij binnenkomst kwamen de vlinders ons al tegemoet.
Het bleek moeilijk om de fladderende vlinders te fotograferen, maar we hebben een
paar pogingen gedaan. De groep viel al snel uiteen en ieder ging zijn eigen weg.
Een persoonlijke speurtocht zeg maar.
De Vlindertuin
In de vlindertuin waren allerlei watervallen, vijvers met bruggetjes en bankjes om
even uit te rusten. Dat bleek geen overbodige luxe. Ook waren er overal veel,
heel veel verschillende soorten orchideeën te bewonderen.
De vlinders in de vlindertuin
De Uil vlinder, zo genoemd omdat haar vleugels doen denken aan een uil.
Er hingen een aantal poppen in een poppenkast. Ja echt, een poppenkast. Daarin ontpopt de rups zich tot vlinder. Heel bijzonder om de poppen zo te zien hangen. Deze uil vlinder leeft ongeveer 6 maanden en naar mate de vlinder ouder wordt, vervagen de blauw/zwarte kleuren aan de binnenzijde van de vlinder. De vlinders waren moeilijk te fotograferen zo rond vliegend. Het was echt een wonder dat een van de uil vlinders
op een varen ging zitten om een tijdje te rusten. Hierdoor kon ik een paar foto's maken. Zo ziet de vlinder eruit als je haar ziet rond vliegen.
Een groepje Uil Vlinders doen zich tegoed aan de nectar van de appels. Terwijl ze eten blijven ze bijna roerloos zitten, waardoor het lijkt alsof ze niet echt zijn. Maar niets was minder waar.
Is ze niet prachtig van kleur. Wat een wonder.
Dat moeder natuur deze kleuren kan bedenken!!!!
Er vlogen natuurlijk veel meer soorten vlinders in de tuin en de getoonde vlinders,
door ons zelf gefotografeerd, zijn eveneens te prachtig voor woorden.
De Poppenkast
In deze Poppenkast hangen poppen met rupsen die de grote transformatie ondergaan.
Het is dan ook wonderlijk dat er tijdens na deze metamorfose de mooiste
Vlinders ontpoppen. Dit zijn slechts een klein onderdeel van de
vlinders die in deze kast ontpoppen.
De Salamanders en Amfibieën
In verschillende delen van de vlindertuin bevonden zich ook Salamanders en Amfibieën.
Er waren gele lichtgevende kikkers, die zo ongelofelijk giftig waren dat alleen al bij het
aanraken van de kikker, het gif direct via de huid wordt opgenomen in de bloedbaan en
de dood binnen 30 minuten kan intreden. Wij blij dat ze in mooie afgesloten terraria
te bewonderen waren. We kunnen nog even niemand missen!!!!
De salamanders waren prachtig groen, soms bijna niet te zien, wanneer zij zich verscholen tussen de beplanting in het terrarium. Of heel stil op een tak zittend alsof je er niet bent, terwijl de zuignapjes
aan je pootjes je perfect in balans houden. Wat is de natuur toch bijzonder.
De fossielen grot
Om in de fossielen grot te komen, moesten we langs zware kettingen naar een toch wel donkere gang. Dit bleek de expositieruimte te zijn. In deze donkere gang waren verlichte kubussen waar de
fossielen in tentoon gesteld waren. Het leek dan ook bijna onmogelijk om de fossielen te fotograferen. Dit zijn de weinige gelukte foto's.
Een kleine mammoet met 2 soorten echt mammoet haar.
De fossiele Zeelelie en een ........ Ja, wat is het ook al weer?
De Dinosaurussen
In de Dinotuin stonden levensgrote dinosaurussen. Behoorlijk indrukwekkend.
Moet er toch even niet denken dat we daartussen zouden moeten leven.
Zouden we dan hun voorgerecht of toetje zijn, alleen al bij de gedachten schieten
de rillingen me over de rug. Tante Maaike kan dus nu met een gerust hart de dino
een kusje geven. Dat is mij al eng genoeg.
Lunch
Aan het eind van de zware toch interessante expeditie, begonnen de maagjes aardig te rammelen.
Dit was bij Theo al een poosje eerder al het geval, zelfs de vlinders schrokken ervan.
Uitgehongerd verschenen we aan de maaltijd.
Er stond een tafel klaar die rijkelijk gevuld was met allerlei lekkere etenswaren. Heerlijke verse broodjes, verse salades, boerenomelet, kipsaté en verse jus do range, koffie en thee.
Het was een feest om zo lekker met elkaar te lunchen en omdat het allemaal zo heerlijk
was heeft iedereen zich meer dan tegoed gedaan. Alle buikjes waren meer dan gevuld en
enorm voldaan. We hebben dan ook een poosje zitten uitbuiken.
Piet en zijn serveerster.
Piet zou Piet niet zijn als hij niet de aandacht van een mooie vrouw zou trekken. De oude sjanser. Dat was ook nu het geval. Hij complementeerde haar diverse malen en zij had als geen ander door dat hij haar aandacht wilde. Zij gaf hem een aai over zijn bol en noemde hem Tarzan. Je had het moeten zien, hij groeide uit zijn stoel. Helemaal geweldig. Dat proces heeft zich een aantal keren herhaald en hij meende verliefd te zijn. Dat hebben we dan ook nog dagen moeten horen.
De Tuin
Na het uitbuiken hebben we nog een wandeling gemaakt door de tuin.
Het was prachtig weer, het zonnetje scheen heerlijk. De tuin was grillig, er waren verschillende kronkelende laantjes waar je je kon verschuilen om de anderen te laten schrikken.
Dat hebben we natuurlijk niet gedaan.
Na de heerlijke frisse neus zochten we de bus weer op, het was inmiddels tijd om weer op
huis aan te gaan. Dus de wagen weer vol geladen en de terugreis in gang gezet.
Het was vaak verdacht stil in de bus, er waren menige oogjes gesloten.
Het was echt een bijzondere dag en we hebben veel gezien en het was ook nog eens educatief.
We hebben er enorm van genoten. Zeker voor herhaling vatbaar.
